– A Pani od czego jest? Zapytała kilkuletnia dziewczynka.
– (Jakby to najprościej ująć…?) Jestem od samopoczucia.
I faktycznie, często tak bywa, że z różnymi wariantami tego samopoczucia przychodzicie Państwo do gabinetów terapeutycznych chcąc to samopoczucie polepszyć. Ale na czym ma owo poprawianie polegać?
Stresuję się wystąpieniami.
A ja egzaminami, brr!!
Mnie często boli brzuch i pocą mi się ręce.
Ja nie cierpię spotkań rodzinnych, koszmar.
Yyyy, nie wiem, co powiedzieć? (co mi powinno dolegać? Co powinnam powiedzieć? Ale się teraz głupio czuję…)
Mnie się nie chce wstawać rano z łóżka, nic nie ma sensu…:(
Boję się, ciągle się czegoś boję…
Ja jestem tak nabuzowany złością, że zaraz coś rozwalę!
Miałem atak paniki, teraz ciągle się obawiam, że znowu mi się to przydarzy.
Jestem do niczego.
W pracy wszyscy są ode mnie lepsi.
Jak się za te samopoczucia zabrać, żeby im ulżyć? Poprawić nastrój? Odciążyć od tylu niepewności, wątpliwości, przykrości, złości?
Trzeba sprawdzić, skąd przyszły, skąd się wzięły, gdzie mają swój początek, co wpłynęło na to, że się tak rozbudowały i zdominowały inne emocje. Jak powstawały. Czego dotyczą. Czego tak naprawdę dotyczą. Czego są głosem. Czego są echem. Tak więc po nitce do kłębka. A nitka częstokroć poplątana, kłębek poturlał się pod szafę, ukrył w cieniu i jeszcze zasłonił tumanami kurzu.
Psychoterapeuta będzie świecił latarką pod tę szafę, ale Państwo nie zawsze będziecie z tego zadowoleni. Kłębek może być skrywanymi nieprzyjemnymi emocjami, zdarzeniami, myślami. Może być zaniedbanymi planami, zrezygnowanymi marzeniami, przeczekiwanymi nieprzyjemnościami, tolerowanymi dokuczliwościami, żalem dokonanych wyborów, smutkiem pożegnanych bliskich, łzami opuszczenia, pretensją zaniedbania…. Ile osób, tyle indywidualnych splotów.
Podążać, zobaczyć, wydobyć, rozplątać, nawinąć od nowa.
Autorem tekstu jest Marcelina Jóźwiak
